Mahalle muhtarı Şahin Evran, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı başta olmak üzere birçok kuruma defalarca başvurduklarını belirterek, “Durmuş amcamızın artık gözleri görmüyor, kendi başına hayatını sürdüremiyor. Kaç defa telefon açtım, geldiler, baktılar ama ilgilenmediler. Kimsesi yok. Gerekirse bu evi devlete bağışlayalım ama son günlerini huzurlu yaşasın” diyerek isyan etti.
“KİMSEM YOK, GÖZLERİM GÖRMÜYOR”
Çocuk yaşta annesini kaybettiğini ve yıllardır yalnız yaşadığını söyleyen Durmuş Acar ise, “Gözlerim görmüyor, sağ gözümde çok az ışık var. Belediyenin getirdiği yemeği yiyorum, dışarı bile çıkamıyorum. Daha önce hayırseverlerin yardımıyla özel bir huzurevinde 1 yıl kaldım, çok huzurluydum. Devletimden tek isteğim, bana küçük bir oda ve sıcak bir yemek. Kimseden zarar gelmez, kimseye zararım da olmaz” dedi.
YER YOK BAHANESİYLE KAPILAR KAPANDI
İhtiyar adamın huzurevine kabul edilmediği, “yer yok” bahanesiyle taleplerin geri çevrildiği öne sürüldü. Durmuş Acar’ın yaşadığı dram, mahallelinin vicdanına bırakıldı.
Mahalleli ve muhtar, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’na seslenerek, “85 yaşındaki bir insanı metruk bir evde ölüme terk etmeyin” çağrısında bulundu.